Αρλέτα : Το Τραγούδι της Δραχμής

Άσε με να στο πω με μια κιθάρα
εκείνο το τραγούδι της δραχμής
ανάμεσα σε κρότους και φανάρια
μπορεί να έχεις ξεχάσει ότι ζει

Το πρωτοτραγουδήσαμε στα ψάρια
σε κάποιο εκδρομή φοιτητική
ύστερα αρχίσαν δίκες και παζάρια
μεσάζοντες κριτές κι εγωισμοίΜου ‘λεγες η πολλή αγάπη βλάπτει
αλλά χωρίς αυτή η ζωή μένει λειψή
θυμάμαι ένα μεθυσμένο ναύτη
και μια ανοιξιάτικη ψιλή βροχήΑν θέλεις κλείσ’ την πόρτα κλείδωσέ την
από μία χαραμάδα θα τρυπώσει
μια μελωδία επίμονη σαν γρύλος
που ακόμα δεν την έχεις ξεχρεώσειΠαλιέ μου φίλε και παλιά μου αγάπη
στο λέω ψιθυριστά μη σ’ ενοχλήσω
κι εσύ τραγούδησέ το στα παιδιά σου
σαν ξόρκι στους καιρούς μου ‘μειναν πίσωΜου ‘λεγες η πολλή αγάπη βλάπτει
αλλά χωρίς αυτή η ζωή μένει λειψή
θυμάμαι ένα μεθυσμένο ναύτη
και μια ανοιξιάτικη ψιλή βροχήΆσε με να στο πω με μια κιθάρα
εκείνο το τραγούδι της δραχμής
ξέρεις πολύ σε είχα αγαπήσει
αλλά παρακαλώ μην τους το πεις

ξέρεις πολύ σε είχα αγαπήσει
αλλά παρακαλώ μην τους το πεις