Με πανηγυρικά σχόλια καλωσόρισαν το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ολλανδία και την ήττα του Βίλντερς τα γερμανικά και γαλλικά μέσα ενημέρωσης. Αναλυτές σχολιάζουν ότι η νίκη του Μαρκ Ρούτε οφείλεται στον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το ερώτημα που αιωρείται είναι αν ο ίδιος ο Ερντογκάν ήταν στο κόλπο για να επηρεάσει με τον τρόπο αυτό τις κρίσιμες Ολλανδικές εκλογές.Η θριαμβολογία των γερμανικών ιδίως εφημερίδων για την μη επικράτηση του αντι ευρωπαϊστή Βίλντερς, αναδεικνύουν επίσης το γεγονός ότι, στις εκλογεές αυτές όπως και στις επερχόμενες σε Γαλλία και Ιταλία, παίζεται η ίδια η υπόσταση της Γερμανικής Ευρώπης.

Η Γερμανία ευχαριστεί την Ολλανδία, ευχαριστεί το 81% των πολιτών που εγκατέλειψαν την εργασία τους την Τετάρτη, 15 Μαρτίου, για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, και ειδικότερα ευχαριστεί το περίπου 75% των ψηφοφόρων που δεν στήριξαν το ακροδεξιό, ξενοφοβικό κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς.

Οι μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες κυκλοφόρησαν την επομένη των εκλογών, Πέμπτη, με πανηγυρικούς κι ενθουσιώδεις τίτλους. «Ευχαριστούμε Ολλανδία!», γράφει η λαϊκή εφημερίδα Bild. Στο άρθρο τονίζει ότι «μεγάλοι χαμένοι είναι εκείνοι που μισούν το Ισλάμ και την Ευρώπη. Συγχαρητήρια Ολλανδία! Η Γερμανία αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη θα πρέπει να πει ευχαριστώ στους Ολλανδούς».

Το περιοδικό Der Spiegel ερμηνεύει στον τίτλο του σχετικού άρθρου ότι μαζί με τον Μαρκ Ρούτε -που κέρδισε το 21,3% και 33 έδρες- «νίκησε η λογική» και σημειώνει ότι οι ολλανδικές εκλογές κατέρριψαν το σενάριο που ήθελε την εκλογή ενός λαϊκιστή στην Ολλανδία να προκαλεί ένα ντόμινο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ωστόσο, επισημαίνει ότι «η γαλλίδα υποψήφιος Μαρίν Λεπέν έχει πραγματικές πιθανότητες να γίνει πρόεδρος» και ότι «το  Εθνικό Μέτωπο είναι πολύ πιο βαθιά ριζωμένο στη γαλλική κοινωνία και ικανότερο από το εξεζητημένο κόμμα του Βίλντερς». Κι όμως, «το αποτέλεσμα στη Χάγη είναι ένα ράπισμα για την Λεπέν». Σύμφωνα με το περιοδικό, «αν ο Βίλντερς είχε πάρει την πρώτη θέση τότε θα μπορούσαν να επιχειρηματολογήσουν πως οι θέσεις των δεξιών λαϊκιστών έχουν θέση στα σαλόνια της Ευρώπης».

Η Süddetusche Zeitung επισημαίνει ότι «ο λαϊκιστής Βίλντερς είναι ο μεγάλος χαμένος των εκλογών» και τονίζει ότι «εκτός από τον Βίλντερς απογοητευμένοι από το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι και άλλοι λαϊκιστές στην Ευρώπη. Εάν κέρδιζε ο Βίλντερς ή εάν είχε ένα καλύτερο αποτέλεσμα θα ενισχυόταν η πεποίθησή τους ότι βρίσκονται σε τροχιά νίκης στην Ευρώπη».

Αντίστοιχα, στην ήττα του λαϊκισμού εστιάζει και η Frankfurter Allgemeine Zeitung με τον λακωνικό τίτλο: «Μεγάλη η διαφορά Ρούτερ και λαϊκιστών».

Και η

Η Γαλλία, η οποία αυτές τις μέρες ασχολείται με τον κεντροδεξιό υποψήφιο Φρανσουά Φιγιόν που βρίσκεται στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης και όχι τόσο με την απειλή της Λεπέν, ανέμενε με αγωνία τι θα έδειχναν οι κάλπες στην Ολλανδία. Η διαδικτυακή έκδοση της Le Monde επισημαίνει στον τίτλο του σχετικού άρθρου ότι «Στις Κάτω Χώρες επικράτησε ο Μαρκ Ρούτε επί του λαϊκιστή Γκέερτ Βίλντερς» και τονίζει ο Βίλντερς που έβλεπε τα ποσοστά στήριξης προς το πρόσωπό του να ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις και ονειρευόταν να γίνει πρωθυπουργός, μπορεί να κέρδισε 20 έδρες, αλλά «δέχθηκε μία βαριά ήττα που θα του αφήσει μία πικρή γεύση».

Αντίστοιχα, η Liberation αφιερώνει ένα άρθρο στον «προοδευτικό Μαρκ Ρούτε, πρωταθλητή του στάτους κβο», σημειώνοντας ότι οι δεσμεύσεις του για ασφάλεια και σταθερότητα στη χώρα απέδωσαν καρπούς.

Σύμφωνα με τον αμερικανικό ιστότοπο Politico, η νίκη του Ρούτε οφείλεται εν μέρει και στη στάση που κράτησε την τελευταία εβδομάδα, στην αντιπαράθεση με την Τουρκία. «Αυτές οι εκλογές δεν είχαν αφήγημα, μέχρι να εμφανιστεί ο Ταγίπ Ερντογάν», τονίζει, υπενθυμίζοντας ότι παρά τις ενστάσεις της ολλανδικής κυβέρνησης, ο τούρκος πρόεδρος προσπάθησε να στείλει τον υπουργό Εξωτερικών του για να μιλήσει σε συγκέντρωση στο Ρότερνταμ, ώστε να ενθαρρύνει την τουρκική κοινότητα να ψηφίσει θετικά στο δημοψήφισμα του Απριλίου. «Οι Ολλανδοί εμπόδισαν τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, καθώς και μία τουρκάλα υπουργό που προσπάθησε να φτάσει στο τουρκικό προξενείο, αλλά την έστειλαν πίσω στη Γερμανία. Ακολούθησαν επεισόδια και οι φωτογραφίες έκαναν τον γύρο των εξαγριωμένων τουρκικών ΜΜΕ», σημειώνει το άρθρο.

«Ο Ερντογάν αποκάλεσε τους Ολλανδούς απομεινάρια των Ναζί και επιτέλους οι βαρετές ολλανδικές εκλογές είχαν ένα θέμα. Και ο Ρούτε κατάφερε να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους που είχαν προσελκύσει οι λαϊκιστές υποψήφιοι. Επομένως ο Ρούτε πιθανότατα οφείλει στον Ερντογάν μερικούς επιπλέον ψηφοφόρους», εξηγεί ο αρθρογράφος. «Είχε την ευκαιρία να πετάξει έξω μία γυναίκα με μαντίλα. Είναι η απόλυτη εκλογική απόλαυση. Δεν θα μπορούσες ούτε να το σχεδιάσεις», σχολίασε στο Politco ο Αντρέ Κρουβέλ, πολιτικός επιστήμονας στο Free University του Ρότερνταμ.

Πάντως, από τη δική του πλευρά, ο πολιτικός αναλυτής, Ρόντερικ Βέελο, προειδοποιεί ότι η πρόκληση της λαϊκιστικής Ακροδεξιάς στην Ολλανδία δεν έχει εξαλειφθεί. Μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα Guardian, ο ειδήμων σημειώνει ότι ναι, ο Ρούτε επιβιώνει, αλλά παράλληλα επιβιώνει και μία κοινωνική απόγνωση με την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, με την αποτυχημένη ενσωμάτωση και με την εξουσία των Βρυξελλών. «Αυτό δεν φεύγει. Η διευρυμένη συμμαχία που θα κυβερνήσει αυτή τη χώρα θα πρέπει σύντομα να επιδείξει υπευθυνότητα και θάρρος στην αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων και να προτείνει πραγματικές λύσεις. Μόνο έτσι θα σβήσει η λαϊκίστικη εξέγερση με έναν ήσυχο θάνατο».