Έχουμε επανειλημμένα τονίσει από τις στήλες αυτές ότι,όχι μόνο η βραδυπορούσα Ελλάδα, αλλά καμιά χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να ελπίζει σε ανάπτυξη, με το βάρος των τεράστιων χρεών που μας βαραίνουν, τα οποία συνολικά ανέρχονται σε ποσά της τάξης άνω των 20 δις ετησίως.

Για να υπάρξει στοιχειωδώς ελπιδοφόρα προοπτική και αναχαίτιση της ανεργίας με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η ανάπτυξη πρέπει να ξεπερνά το 3,5%. Αντί να συμβαίνει αυτό,  η πολυφορεμένη πια “εικονική αισιοδοξία” έχει χάσει τη στοιχειώδη της αξιοπιστία, όταν κάθε χρόνο οι προβλέψεις για αναπτυξιακή δυναμική διαψεύδονται παταγωδώς.

Επιχειρήσεις κλείνουν ή δραπετεύουν στο εξωτερικό,επενδύσεις δεν γίνονται, οι τράπεζες δεν δανείζουν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, ενώ έχουν σταματήσει και οι εισροές από Ευρωπαϊκά προγράμματα. Η ύφεση, η στενότητα χρήματος, η μιζέρια,  έχει πνίξει την αγορά και η ελληνική οικονομία συνεχίζει να σέρνεται σε έναν φαύλο κύκλο υποανάπτυξης, λιτότητας, φτώχειας και κακομοιριάς.

Για φέτος, οι αισιόδοξες εκτιμήσεις για ανάπτυξη κατά 2,5% διαψεύδονται παταγωδώς. Οι τελευταίες προβλέψεις αναφέρονται σε ανάπτυξη της τάξης του 1,9% και δυστυχώς, οι επόμενες κατά πάσα πιθανότητα θα αναφέρονται σε ακόμα μικρότερα δεδομένα. Αλλά και  αυτές οι πάντοτε διαψευδόμενες προβλέψεις για καλυτέρευση της οικονομικής πορείας της χώρας, βλέπουν χειροτέρευση μετά το 2010. Στις τελευταίες  της προβλέψεις, η  Τράπεζα της Ελλάδος έκανε λόγο για στασιμότητα με ανάπτυξη 1,9% το 2019 και 1,8% το 2020, ενώ το ΔΝΤ «βλέπει» περαιτέρω επιβράδυνση στο 1,2% το 2023.

Η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να αναπτύσσεται, όταν βρίσκεται στον λάκκο με τα φίδια, ύστερα από πολλά χρόνια ευρωμνημονιακής μιζέριας και καταστροφής.

Πως θα μπορέσουν οι τράπεζες να ανακάμψουν αν δεν έχουν υγιείς επιχειρήσεις και νοικοκυριά για να δώσουν δάνεια και οι ίδιες δεν μπορούν να δανειστούν από τις αγορές;

Για να μπορέσουν οι πολίτες να πληρώσουν τα δάνειά τους, είτε αυτά βρίσκονται σε εταιρείες διαχείρισης, είτε στις τράπεζες, θα πρέπει να αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα και να μειωθεί το βάρος των φόρων, το οποίο είναι συνδεδεμένο με τα υψηλά πλεονάσματα. Μόνο αν το ΑΕΠ αρχίσει να μεγεθύνεται με ρυθμούς 3%, 4% ή 5% θα μειωθεί το κόστος δανεισμού και θα αποκατασταθεί η επενδυτική εμπιστοσύνη πυροδοτώντας τον «ενάρετο κύκλο στην οικονομία» για τον οποίο συνεχώς ακούμε αλλά δυστυχώς δεν βλέπουμε.


1 COMMENT

  1. Επίσης, επειδή το χρέος πληρώνεται από τον δημόσιο κορβανά και όχι τα ατομικά εισοδήματα που συμμετέχουν στην άνοδο του ΑΕΠ… αλλά μπορούν να κατευθύνονται αυτά προς οπουδήποτε, προς τούτο:

    Λέγοντας για κάποια ποσοστά αύξησης του ΑΕΠ καλό θα ήταν να δούμε και κατά ποιο ποσοστό αυξάνεται ο κρατικός προυπολογισμός, που ανταποκρίνεται κάθε χρόνο στην αποπληρωμή τοκοχρεωλυσίων.

    Εάν αυξάνεται με φόρους που στερούν την οικονομία από μια παραγωγική δημιουργικότητα, τότε η μεγέθυνσή του θα έχει κοντά ποδάρια μόλις τελειώσουν τα γλίσχρα έσοδα από τις περιβόητες αποκρατικοποιήσεις.

    Αυτές που υποδεκαπλασιάστηκαν από τις αρχικές προβλέψεις τους.

    Για τέτοια σαίνια υπουργούς μιλάμε.

LEAVE A REPLY







This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.