Σε τεράστιο κίνδυνο η “δημοκρατία“, οι αξίες της “μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας“, από την κυβέρνηση που επέλεξε με την ψήφο του ο ιταλικός λαός στις 4 Μάρτη 2018. Μια κυβέρνηση που μετά από περισσότερα από 30 χρόνια είναι η μόνη που διαθέτει κοινοβουλευτική, αλλά κυρίως απόλυτη εκλογική πλειοψηφία, όπως επιτάσσουν οι κανόνες κι οι δυτικές αξίες στις αστικές δημοκρατίες.

Καλά κρατεί ο «αντιφασιστικός» αγώνας σε πλήρη ενότητα όλων των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων πολιτικών –και μη πολιτικών– δυνάμεων απέναντι στην “άτακτη” Ιταλία που δεν σέβεται τη “δημοκρατία”.

Είχε απόλυτο δίκιο ο γνωστός μπεκρούλιακας, ο Μεσίτης (broker) του υπερεθνικού κεφαλαίου κύριος Jean-Claude Juncker, ο οποίος το είχε πει με τον πιο σαφή τρόπο: “Οι λαοί της Ευρώπης έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να ψηφίζουν και να επιλέγουν όποιες κυβερνήσεις επιθυμούν, αριστερές ή δεξιές, αλλά αυτές οι κυβερνήσεις θα πρέπει να σέβονται τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης“.

Χθες η κυρία Lagarde με Έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πήρε τη σκυτάλη: «Η ιταλική κυβέρνηση να μην ακουμπήσει το Νόμο Fornero [συνταξιοδοτικό, όπως επακριβώς αυτό που μετέπειτα εισήγαγε στην Ελλάδα ο κύριος Κατρούγκαλος] και το Jobs Act του Renzi [εργασιακές σχέσεις, ευέλικτη εργασία, διατάξεις υπέρ των βιομηχάνων, προσλήψεις παράνομων μεταναστών με δικαιολογία την ενσωμάτωση, αλλά μισθούς Μπαγκλαντές…]».

Το ΔΝΤ δεν αφήνει περιθώρια στην Έκθεση του: «Η Ιταλία οφείλει να διατηρήσει σε ισχύ το νόμο Fornero [συνταξιοδοτικό] και το Jobs Act. Η Ιταλία είναι αναγκαίο να διατηρήσει τις μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και την αγορά εργασίας και πρέπει να λάβει επιπρόσθετα μέτρα, όπως την απελευθέρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ώστε να υπάρξει ευθυγράμμιση των μισθών με την παραγωγικότητα της εργασίας σε επίπεδο επιχείρησης.

Οι χώρες της ζώνης του ευρώ με περιορισμούς στους προϋπολογισμούς, όπως η Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, πρέπει να εκμεταλλευτούν αυτή την περίοδο ανάπτυξης και νομισματικών πολιτικών για να οικοδομήσουν πλεονάσματα ασφαλείας και να ελαφρύνουν τις τραπεζικές πιέσεις που συνδέονται με το δημόσιο χρέος.

Αναμένεται αύξηση κατά 1,2% το 2018 και στη συνέχεια να επιβραδυνθεί, με αύξηση μόνο κατά 1%, το 2019.

Είναι σημαντικό ν’ ακολουθηθούν οι κανόνες της Ε.Ε. για να διατηρηθεί η σταθερότητα στην ευρωζώνη».

Έτσι όχι μόνον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επιβάλλει στην ιταλική κυβέρνηση τι ακριβώς πρέπει να κάνει και τι δεν πρέπει να κάνει, τώρα και με τη συνδρομή του ΔΝΤ.

Ώρες, όχι ημέρες ή εβδομάδες, που θα δείξουν κι αποδείξουν αν η ιταλική κυβέρνηση μπορεί να μην γίνει Ελλάδα -όπως συχνά πυκνά διακηρύσσει-, ή να διαψευστεί πως πρέπει να γονατίσει μπροστά στο 4ο Ράιχ ακολουθώντας στις επιλογές της τον κύριο Τσίπρα.

Το ευρωπαϊκό πολιτικό προσωπικό –“αριστερό” και δεξιό-, αλλά και τα ΜΜΕ πιέζουν κι απειλούν χωρίς ηθικούς φραγμούς την Ιταλία. Μπροστά στις επερχόμενες ευρωεκλογές η αντίσταση της Ιταλίας θα είναι εφιάλτης για την ευρωπαϊκή “προοδευτική” πολιτική των δύο πόλων που συνδιαχειρίζονται κι εναλλάσσονται στις θέσεις εξουσίας: “προοδευτικές δυνάμεις” της κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς.

Οι ευρωπαϊκοί λαοί θα θέσουν αμείλικτα το ερώτημα: Η Ιταλία μπόρεσε να βγει από τη φυλακή της λιτότητας, εμείς γιατί όχι;

Αυτό θα σήμαινε την απώλεια της “δημοκρατικής” συντριπτικής πλειοψηφίας “αριστεράς” και δεξιάς στα ευρωπαϊκά όργανα, που διατηρούν από ίδρυση της Ε.Ε.

Στο ραδιοφωνικό σταθμό RealFM 97.8  και την εκπομπή του Νίκου Μπογιόπουλου, φιλοξενήθηκε η κυρία Μαρία Δεναξά , ανταποκρίτρια του σταθμού στο Παρίσι.

Δύο από τους καλούς και προοδευτικούς δημοσιογράφους στα ελληνικά ΜΜΕ, μαζί σχολίασαν το “φασιστικό μέτωπο στην Ευρώπη“, με αφορμή τη συνάντηση της Λε Πεν με τον Σαλβίνι στη Ρώμη.

Εκεί τα “είδαμε όλα”!

Απορούσαν οι προοδευτικοί δημοσιογράφοι πως “Δεν έχει υπάρξει μια Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. με θέμα την αντιμετώπιση της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη“… μεταξύ άλλων.

Ειλικρινά ακατανόητο… καλούμε τους δεσμοφύλακες των λαών, το σύγχρονο φασισμό, τους Μεσίτες (brokers) του υπερεθνικού κεφαλαίου να υπερασπίσουν την Ευρώπη των μονοπωλίων από την “ακροδεξιά”;

Νομίζουν οι καλοί δημοσιογράφοι –χθες ξεπέρασαν κι αυτό το ΑΠΕ-ΜΠΕ σε αθλιότητα– ότι με λίγες πινελιές “αντικαπιταλισμού” στη δημοσιογραφική τους καριέρα μπορούν να τους προσδώσουν ρόλο “ισαποστάκηδων”;

Το 2018 δεν είναι η δεκαετία του ’20 με την άνοδο του φασισμού στην Ιταλία. Τότε το κεφάλαιο, σ’ εκείνες τις συνθήκες επέβαλαν το φασισμό στην Ιταλία και το ναζισμό στη Γερμανία.

Σήμερα το κεφάλαιο δεν χρήζει καμίας ανάγκης φασισμού, ή στρατιωτικών πραξικοπημάτων. Σήμερα το κεφάλαιο ελέγχει τις εθνικές οικονομίες, το τραπεζικό σύστημα, τις χρηματοπιστωτικές εγκληματικές εταιρίες που ανεβοκατεβάζουν τα κρατικά ομόλογα (σπρεντ – spread), καταστρέφουν χώρες και οικονομίες και κυρίως τυπώνουν απλό χαρτί που το πλασάρουν με τόκο στα κράτη μέλη της Ε.Ε. ως νόμισμα.

Προσφάτως, δυστυχώς κι η καθεστηκυία “αριστερά” ενσωματώθηκε και συνέπραξε με το διευθυντήριο:

Για την ώρα μετά το Νέο “φασιστικό-ρατσιστικό” παραλήρημα του Salvini η πρώτη πτήση τσάρτερ με 40 “δευτερεύοντες” μετανάστες, άχρηστους για τη γερμανική οικονομία κι ανάπτυξη. Οι 40 σκλάβοι αναμένονταν στο αεροδρόμιο Fiumicino δεν πάνε Ιταλία, αλλά στη χώρα που συμφώνησε με χρηματική επιχορήγηση να γίνει αποθήκη παράνομων μεταναστών, ώστε να επιλέγουν φθηνό”κρέας” οι κρεατομηχανές των “πολιτισμένων”.

Ο Matteo Salvini έχασε τον ύπνο του, δεν μπορεί πλέον να κοιμηθεί!