Με τη δραχμή έζησε ο ελληνικός λαός 185 χρόνια σε μια περιπετειώδη πορεία με εθνικές νίκες και ήττες, με δύσκολα χρόνια αλλά και περιόδους ειρήνης και σχετικής ευημερίας. Βίωσε πολέμους, ξένη κατοχή, εμφυλίους, πτωχεύσεις και στάσεις πληρωμών αλλά και ανάπτυξη. Ύστερα από κάποιες οπισθοδρομήσεις, πάντοτε προχωρούσε μπροστά. Η οικονομική της ανάπτυξη σε όλη την περίοδο της δραχμής ήταν ικανοποιητική και κατά περιόδους αλματώδης. Μετά τη δεκαετία του 1960 και 1970, η Ελλάδα πάντα με τη δραχμή, μπήκε στο κλαμπ των ανεπτυγμένων χωρών.
Το δημόσιο χρέος της είχε ανοδική πορεία αλλά ποτέ δεν ξεπέρασε ορισμένα όρια. Και τελικά ήρθε το σωτήριο έτος 2002 όταν μπήκαμε στην ευρωζώνη, καταργήθηκε η δραχμή και αντικαταστάθηκε από το ευρώ. Ένα νόμισμα που τυπώνεται σε χαρτί στην Φραγκφούρτη και μας το πουλάνε οι δόλιοι Γερμανο-Ευρωπαίοι με … τόκο.
Από το 2002 μέχρι το 2008, οι ίδιοι αυτοί νεοκατακτητές μας δανείζανε καθ’ υπερβολήν και μας τα έπαιρναν πίσω σε αγορές κυρίως αμυντικού εξοπλισμού. Με την κρίση του 2008, έσκασε η παγκόσμια οικονομική φούσκα του καζινο-καπιταλισμού και η ελληνική οικονομία γονάτισε Τότε οι «καλοί μας Εταίροι” μας δανείσανε και πάλι με υψηλά επιτόκια και επιβαρύνσεις από swaps κλπ., έτσι που το χρέος στη διάρκεια των ετών 2008-2016 τριπλασιάστηκε, παρ’ όλο το κούρεμα του PSI το 2012 που έγινε με αφαίμαξη ελληνικών δημόσιων και ιδιωτικών ομολόγων. Και συνεχίζει να αυξάνεται σε πείσμα των τρομακτικών μέτρων λιτότητας και λεηλασίας της χώρας μας.
Όσοι ισχυρίζονται ότι, σήμερα πληρώνουμε για αμαρτίες του παρελθόντος, δηλ. για χρέη που σωρεύτηκαν στην περίοδο της δραχμής, λένε χοντρά ψέματα ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Ας τελειώνει επιτέλους εδώ το παραμύθι. Τα σημερινά τεράστια χρέη, οφείλονται σε τεχνική διόγκωσή τους μέσα και από την ευρωζώνη.
Σε τελευταία ανάλυση, επανέρχεται το απλό ερώτημα. Γιατί μπήκαμε στο ευρώ; Μα γιατί άλλο από το να ζούμε καλύτερα. Αλλά αντί για αυτό, βιώνουμε τη μεγαλύτερη μακρόπνοη φτωχοποίηση, εξαθλίωση λεηλασία ταπείνωση, εξόντωση που δεν έχει βιώσει ποτέ στο παρελθόν η χώρα μας με την δραχμή. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν, δεν το βλέπουν, δεν το ακούνε, δεν το νιώθουν, είτε είναι υποτακτικοί και βολεμένοι από το καθεστώς, ή θα πρέπει να επισκεφτούν οφθαλμίατρο, ΩΡΛ ή και ψυχίατρο.
Δεν είναι αυτό το πραγματικό δίλημμα, το πραγματικό πρόβλημα.
Αυτό που πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε είναι πως όταν μια χώρα έχει περισσότερα έξοδα από ότι έσοδα, θα έχει συνέχεια έλλειμμα.
Αφού η Ελλάδα εισάγει πολύ περισσότερα από ότι εξάγει και δεν μπορεί, δεν έχει το δικαίωμα, να βάζει δασμούς σε αυτά που εισάγει, θα έχει συνέχεια έλλειμμα και το χρέος της Ελλάδας θα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο.
Εξάλλου, είναι γνωστό ότι η ΕΕ με το Ευρώ της δημιουργήθηκε για τις χώρες που παράγουν, για να διακινούν ευκολότερα τα εμπορεύματά τους στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, αφού εντός ΕΕ απαγορεύτηκε η επιβολή δασμών.
Και άρα εις όφελος της Γερμανίας που παράγει τα περισσότερα αφού μετά τον βππ της αφήσαμε τις πολεμικές βιομηχανίες, μετατρέποντας τες.
Η Ελλάδα λοιπόν, για να επανέλθω, τι θέλει σε αυτή τη ΕΕ;
Επειδή …”ανήκομεν εις την Δύση”;
Θα το γράψω ξανά.
Για να επιβιώσει η κάθε χώρα, η κάθε επιχείρηση, τα έσοδα πρέπει να είναι μεγαλύτερα από τα έξοδα. Ειδάλλως αυξάνεται το χρέος.
Έτσι …διπλασιάστηκε το χρέος, εκτός από την Ελλάδα και σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρο.
Και το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται εφόσον δε εφαρμόσουμε τουλάχιστον αυτά που προτείνω στη συνέχεια.
Δε χρειάζεται να είναι κανείς …μεγάλος επιστήμονας για να το καταλάβει αυτό.
Σαν ΕΕ θα έπρεπε οτιδήποτε εισάγει μια χώρα της ευρωζώνης από εταιρία άλλης χώρας της ευρωζώνης, η εταιρία αυτή να πληρώνει το ποσοστό του φόρου της, όχι στην εφορία της χώρας στην οποία βρίσκεται, αλλά στην εφορία της χώρας που πωλούνται τα προϊόντα αυτά.
Επίσης, θέλουμε ενιαία Ευρώπη, με ενιαία οικονομικά και με ενιαίες τράπεζες και όχι μόνο ενιαίο νόμισμα. Τις οποίες τράπεζες ολόκληρη η ΕΕ θα χρηματοδοτεί (ανακεφαλαιοποιήσεις και εγγυήσεις) και όχι να χρηματοδοτεί μόνη της η κάθε χώρα αυτές που βρίσκονται στο έδαφός της.
Να γίνουμε επιτέλους ΟΝΕ και όχι μόνο …ΝΕ.
Και τέλος, ότι κατασκευάζεται εκτός ευρωζώνης θα πρέπει να εισέρχεται στην ευρωζώνη με δασμούς (πχ. τα «γερμανικά» φάρμακα της Bayer κατασκευάζονται στο Μπαγκλαντές).
Όλα είναι πολύ εύκολο να γίνουν και προπάντων δίκαια, αλλά ποιος θα τα επιβάλλει…
Εξάλλου το Ευρώ έχει και άλλο …μειονέκτημα. Το δημιουργεί ο ιδιωτικός τραπεζικός τομέας και το δανείζει στο κάθε κράτος με επιτόκιο…
Θα γράψω τέλος, για ποιον λόγο δεν έπρεπε μόνοι μας να χρηματοδοτήσουμε το τραπεζικό μας σύστημα.
Αυτό που πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε είναι ότι την οποιαδήποτε χρηματοδότηση των τραπεζών (ανακεφαλαιοποιήσεις και κρατικές εγγυήσεις) την αναλαμβάνει η χώρα από μόνη της, μόνο εφόσον έχει εθνικό νόμισμα που το εκδίδει η ίδια.
Και μόνο τότε. Και μόνο επειδή εκδίδει μόνη της το χρήμα.
Και ακριβώς επειδή η χώρα εκδίδει μόνη της το χρήμα.
Αυτό γίνεται ανέκαθεν, από τη δημιουργία του χρήματος και του τραπεζικού συστήματος.
Στην Ελλάδα, επειδή ακριβώς έχουμε Ευρώ, τη χρηματοδότηση των τραπεζών θα έπρεπε να την αναλάβει η ΕΚΤ που εκδίδει το Ευρώ, αφού αυτή εκδίδει το χρήμα.
Θα έπρεπε…
Και προσέξτε, μπορεί αυτό που γράφω να ακούγεται από κάποιον ειδήμονα πολύ …ερασιτεχνικό. Γράφω ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να αναλάβει τη χρηματοδότηση όλων των τραπεζών…
Θα το εξηγήσω και αυτό λοιπόν:
Καταρχάς είμαι σίγουρος ότι οι ελληνικές τράπεζες δε χρειάζονταν περισσότερο χρήμα ακόμα και από το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας, ακόμα και από τις συνολικές καταθέσεις μας, τόσο σύντομα για …χρηματοδότηση.
Άρα όλο αυτό με το «χρέος» μας είναι κόλπο των διεθνών τοκογλύφων, με «συνεργάτες» το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα, για να μας αρπάξουν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας.
Στη συνέχεια θα αναφέρω πως όταν παλαιότερα επί δραχμής χρειάζονταν χρηματοδότηση η …Τράπεζα Κρήτης, έκανε τον έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδος και στη συνέχεια η Ελλάδα χρηματοδοτούσε. Ολόκληρη η Ελλάδα και όχι η …Κρήτη.
Που σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να ελέγξει εάν πραγματικά κάποια τράπεζα χρειάζονταν τόσο χρήμα για ανακεφαλαιοποίηση και μετά ολόκληρη η ΕΕ να χρηματοδοτούσε. Και αναφέρομαι σε όλες τις τράπεζες της ΕΕ που διαχειρίζονται Ευρώ. Η ΕΕ θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει όλες τις τράπεζες της Ευρώπης και άρα όλες οι χώρες να συμμετείχαν, ανάλογα όμως με την οικονομική δυνατότητα της κάθε χώρας.
Είναι λοιπόν φανερό ότι αυτές οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών είναι εκβιασμός. Είναι οικονομικός στραγγαλισμός όποιων χωρών επιθυμεί το «σύστημα».
Αναφέρω ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο. Διαβάστε λοιπόν τα εξής:
Ο Jörg Michael Kutschenreuter (αυτός που κρατούσε αυτά τα μαύρα ταμεία της Siemens) κατέθεσε το 2005 στην εισαγγελέα του Μονάχου, ότι η Siemens Ελλάς δίνει μίζες στα τρία μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.
Το 25% του ετήσιου τζίρου της, με την αναλογία 3/2/1. Τα 3/6 το μισό δηλαδή του 25%, το παίρνει η κυβέρνηση, τα 2/6 το ένα τρίτο του 25%, το παίρνει η αξιωματική αντιπολίτευση και το 1/6 του 25%, κάποιο άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα.
Η Siemens Ελλάς δεν έχει εισαγωγέα (…αποκλειστικό αντιπρόσωπο) στην Ελλάδα, αλλά μόνο ελληνικό υποκατάστημα και δίνει αυτό το 25% μόνο στα πολιτικά κόμματα, σε αντίθεση με όλες τις άλλες γερμανικές εταιρίες, που δίνουν και στα πολιτικά κόμματα και στους εισαγωγείς.
Και μη νομίζει κανείς ότι η Siemens χαρίζει το 25% του τζίρου της, απλώς πωλεί στην Ελλάδα πολύ πιο ακριβά…
Όπως κάνουν όλες οι γερμανικές εταιρίες, πουλάνε στην Ελλάδα κατά 25% πιο ακριβά από ότι πουλάνε σε άλλες …πολιτισμένες χώρες. Και αυτό το 25% υπάρχει η φήμη ότι το καταθέτουν σε διεθνείς τραπεζικούς λογαριασμούς των ελληνικών πολιτικών κομμάτων αλλά και των εισαγωγέων (για να μη …μιλήσουν).
Άρα αυτές τις μίζες (αν υπάρχουν) τις πληρώνουμε εμείς. Αφού ο εισαγωγέας το αγοράζει πιο ακριβά, το δίνει στα σούπερ μάρκετ πιο ακριβά και το αγοράζουμε εμείς πιο ακριβά…
Τις κατηγορίες μου μπορεί να τις ελέγξει εύκολα όποιος δεν έχει στη διάθεσή του τα τιμολόγια αγοράς, εάν συγκρίνει τις τιμές πώλησης στα σούπερ μάρκετ της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας με τις τιμές πώλησης στην Ελλάδα.
Όταν ένα Gel ξυρίσματος NIVEA πωλείται στη Γερμανία 1,80Ευρώ, στο Βέλγιο και στην Ολλανδία 2,00Ευρώ, στη Γαλλία 2,20Ευρώ, στην Ισπανία και στην Ιταλία 2,50 Ευρώ, δεν μπορεί στην Ελλάδα να πωλείται 3,50Ευρώ. Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν.
Ας ελέγξουν αυτοί που μπορούν, τουλάχιστον τις τιμές στις οποίες αγοράζει ο Έλληνας εισαγωγέας το προϊόν αυτό. Γιατί αυτές που αναγράφουν στα τιμολόγια είναι τόσο διαφορετικές από τις τιμές που αγοράζουν όλοι οι άλλοι λαοί;
Αυτό που περιγράφω (η πολύ πιο ακριβή …αγορά) είχε μια …λογική κάποτε. Όταν υπήρχε ο νόμος πως ο Έλληνας εισαγωγέας πρέπει να βγάζει μόνο μέχρι 12% κέρδος από τις εισαγωγές που κάνει.
Είχε μια λογική για τους Έλληνες εισαγωγείς, για να δείχνουν μεγαλύτερο ζήλο στην προώθηση γερμανικών προϊόντων και για τους Γερμανούς κατασκευαστές, για να πουλάνε περισσότερο.
Όχι όμως τώρα. Τώρα παρέμεινε ως μια πρακτική της Γερμανίας για να έχει στο χέρι το πολιτικό μας σύστημα.
Και γίνεται με όλα τα γερμανικά εμπορεύματα. Κάθε χρόνο, εδώ και χρόνια, εισάγουμε από Γερμανία προϊόντα μερικών δις το χρόνο.
Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε σε τι ποσό αναφέρομαι, όταν μιλάω για το 25%.
Άρα, ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο. Με αυτό τον τρόπο οι Γερμανοί ίσως κρατάνε όλους τους πολιτικούς μας. Και αυτοί ακολουθούν τις εντολές της Μέρκελ και δήθεν φοβούνται ότι οι Γερμανοί θα …μας βγάλουν από το Ευρώ…
Θα αναφέρω και κάτι που δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά από μόνο του αποτελεί απόδειξη:
Εργαζόμουν για σχεδόν 17 χρόνια σε εισαγωγική εταιρία (προϊόντα εκ Γερμανίας).
Το 2012 ο διευθυντής πωλήσεων μιας γερμανικής εταιρίας, μας έστειλε τιμοκατάλογο με όλα τα εμπορεύματα κατά 25% πιο φτηνά. Σε ερώτηση τι ακριβώς γίνεται, πρόκειται περί λάθους ή μήπως φτήνηναν όλα τα προϊόντα, αντί να μας πει ότι πραγματικά έγινε λάθος, ότι είναι κατάλογος Netto και δεν συμπεριέλαβε το κέρδος τους ή οτιδήποτε άλλο, μας είπε (ο έξυπνος) ότι έστειλε τον τιμοκατάλογο που προορίζεται για τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες και όχι για την Ελλάδα…
Στην επόμενη ερώτηση γιατί σε εμάς πουλάνε τόσο ακριβά, είπε ότι αυτές τις εντολές έχουν από την …κυβέρνηση!
Επίσης το αφεντικό της εταιρείας, ο Έλληνας επιχειρηματίας, πηγαίνει για πολλά χρόνια κάθε Ιανουάριο ταξιδάκι στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Για να κάνει τα …ψώνια του.
Και βέβαια, θα ήταν …κακία μου να αναφέρω ότι ίσως πηγαίνει στις ελβετικές τράπεζες για να ελέγξει τους τραπεζικούς του λογαριασμούς, για το μέρος από αυτό το …25%. Ή για να τα μεταφέρει.
Τέλος, ξέρω πως όταν κάποιος θέλει να εισάγει ένα εμπόρευμα από Γερμανία, ο Γερμανός δεν το δίνει αν δεν ξέρει για ποια χώρα προορίζεται, σε ποιον θα κόψει το τιμολόγιο.
Στη συνέχεια, όταν μαθαίνει για Ελλάδα, αρνείται την πώληση λέγοντας ότι στην Ελλάδα υπάρχει …αποκλειστικός αντιπρόσωπος για το συγκεκριμένο.
Και βέβαια, όλοι πλέον γνωρίζουν πως ο θεσμός του “αποκλειστικού αντιπροσώπου” έχει πλέον εκλείψει από όλες τις υπόλοιπες χώρες…