Στη χώρα του «πάση θυσία στο ευρώ», το κατοχικό καθεστώς και οι εντεταλμένοι κονδυλοφόροι και τηλεπερσόνες του, επιμένουν στο μεγάλο παραμύθι ότι, το χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν. ‘Ότι είμαστε υπεύθυνοι για εθνικό πλιάτσικο και αφού μαζί τα φάγαμε, μαζί πρέπει να πληρώσουμε τώρα τον τεράστιο λογαριασμό. Έτσι ήρθαν οι δανειστές-αρπακτικά και μας ζητάνε λογαριασμό για τα σπασμένα.
Εκτός από τους αργυρώνητους παπαγαλιστές της τηλεόρασης και των κατοχικών ΜΜΕ, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα και απλοί πολίτες που δέχονται ότι, όλοι μαζί εμείς φταίμε για το τεράστιο χρέος που οφείλουμε να πληρώσουμε έστω και με αίμα και δάκρυα. Το πολύ το τηλε-ψέκασμα γαρ…
Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Eurostat και όχι μόνο, καταδεικνύουν ότι, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους δημιουργήθηκε μέσα στην ευρωζώνη. Όμως, οι ζαλισμένοι-ψεκασμένοι πολίτες, αντί να διαβάσουν τις επανειλημμένες σχετικές αναπαραγωγές των επίσημων αυτών στοιχείων, δικές μας και άλλων, προσφεύγουν στη ευκολία της πολυθρόνας μπροστά στην τηλεόραση των Γκεμπελίσκων, και τελικά δέχονται τα ασύστολα ψέματά τους. «Πες, πες ψέματα όλο και κάτι μένει…..»
Αλλά όσοι υποστηρίζουν ότι το χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν, ας απαντήσουν στο απλό όσο και καταλυτικό ερώτημα:
Πως μας ενέταξαν στην ευρωζώνη όταν η κυριότερη προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι μια χώρα να μην έχει υπέρογκο χρέος;
Κάποιοι λένε, μα αυτό έγινε γιατί έχουν «μαγειρευτεί» τα στοιχεία. Όμως, ακόμα και αν έγινε κάτι τέτοιο, τότε την ευθύνη έχει η δική τους Goldman Sachs η οποία διαχειρίστηκε την ένταξή μας στην ευρωζώνη και ο επίσης δικός τους Γεωργίου του οποίου την αθωότητα υποστηρίζουν φανατικά και ανενδοίαστα οι Βρυξέλες. Αν «μαγειρεύτηκαν» λοιπόν τα στοιχεία, τότε αυτό έγινε προφανώς με σχέδιο για να μας εγκλωβίσουν στην παγίδα χρέους και να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.
Αν δεν «μαγειρεύτηκαν» τα στοιχεία, τότε και πάλι προκύπτει ότι μας έβαλαν στην ευρωζώνη για τον ίδιο σκοπό,αφού όπως επισημάνθηκε, οι κανόνες της ευρωζώνης δεν επιτρέπουν την είσοδο μιας χώρας με υπέρογκα χρέη. Ο αναγνώστης διαλέγει όποια αλήθεια από τις δυο πιστεύει.
Η σίγουρη αλήθεια όμως είναι ότι, σήμερα βιώνουμε μια εφιαλτική περίοδο, η οποία οδηγεί τη χώρα στον αφανισμό μέσα στην παγίδα χρέους και την πονηρή ιδεοληψία του «πάση θυσία στο ευρώ». Τα συμπεράσματα δικά σας.
Το 2010 το ελληνικό χρέος υπέκειτο κατά 90% σε ελληνικό δίκαιο και μόνο το 10% σε αγγλικό.
Οι μαργιολιές Μέρκελ- Σαρκοζί στον τότε πρωθ και τα μέχρι παρεξηγήσεως φιλιά και ασπασμοί των… αγγέλων προς τα άστρα, έδειχναν ποιός θα μπορούσε να έχει το πάνω χέρι και τι εσήμαινε (κατ’ ουσίαν) το “πιστόλι στο τραπέζι” με το άνοιγμα των γαλλογερμανικών τραπεζών στα ελλ ομόλογα.
Δεν τα αγόραζαν άλλωστε από αλτρουισμό, αλλά λόγω υψηλού εκάρ επιτοκίων.
Μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες, που “εμείς” όμως τις κάναμε κατάδικές μας.
Κούρεψαν από τα περίπου 110 τα 50 δικά τους για να εξασφαλίσουν τα υπόλοιπα, σαν ένα ασφάλιστρο κινδύνου ας πούμε.
Άλλωστε αγοράζουν σχεδόν τζάμπα τα πάντα ( τις τραπεζικές μετοχές υπό το μηδέν!), επομένως όχι μόνο δεν κούρεψαν, αλλά έκαναν μπίγκο!
Έχουν δε καταλάβει όλα τα δερβένια (και έπεται συνέχεια) των σίγουρων λογαριασμών (δεκο και τα πέριξ).
Οι σίγουροι λογαριασμοί είναι μια ακόμη εφορία για το καθένα, μικρό και μεγάλο, άφεριμ!
Μόλις εισήλθαμε στο ευρώ οι τραπεζικοί παράγοντες έψεγαν την υστέρηση των Ελλήνων ως προς τα τραπεζικά δάνεια, και άρχισε το κυνηγητό, ακόμη και στα πεζοδρόμια με τραπεζάκια!
Τυχαίο;
Τυχαίο επίσης πως το κραχ ήταν αναμενόμενο, όταν άρχισαν να προωθούνται με πάθος τα δάνεια σε ρήτρα ελβετικού φράγκου;
Προς τί;
Φυσικά και υπήρχε δόλος, το παραδέχθηκε (πλην άλλων) ο Γιουγκερ που εδήλωσε πως εγνώριζαν την αδυναμία της χώρας να ανταποκριθή στις πιστωτικές υποχρεώσεις της άνευ rollover and new loans.
Όμως τότε αγοράζαμε, και στους καλούς πελάτες δεν υψώνουν την φωνή (μετά το κάνουν), απεναντίας, ξεφορτώνουν πχ και πολύλιτρα αμάξια για τον τζίρο… που κάποιος υπ οικ έλεγε πως “το κράτος έτσι εισπράττει (έστω και με μειωμένου συντελεστή) έσοδα για να κλείσει η χρήση με θετικώτερα πρόσημα”! Λέτε και το ιδιωτικό χρέος προς τις τράπεζες δεν είναι τελικά καί δημόσιο εν αναμονή, ή μήπως όχι;
Ας αποφασίσουν τελικά πότε ο ιδιωτικός τομέας (ή μήπως εξαιρείται ο… t.b.t.fail;) έχει ευθύνες και πότε απαλλάσσεται, για να ξυπνήσουν κάποτε οι της αγοραίας καθημερινότητας.
Πολύ σωστά
Σωστός
Εξαιρετική ανάλυση
Πολύ σωστά τα λέει ο Τάκης στο σχόλιό του.
Εγώ θα γράψω μόνο ότι το 2002 που εισήλθαμε στην ευρωζώνη το χρέος της Ελλάδας ήταν περίπου 150 δις, ενώ τέλος του 2008 το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν …290 δις.
Πώς έγινε το χρέος της Ελλάδας 290 δις τότε και …340 δις τώρα;
Μήπως αυξήθηκε τόσο επειδή πληρώναμε …μισθούς και συντάξεις; Ή αυξήθηκε επειδή είχαμε πολλούς …δημοσίους υπαλλήλους;
Δώσαμε βέβαια πολλές δεκάδες δις για ανακεφαλαιοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών μας που διαχειρίζονται Ευρώ (την οποιαδήποτε ανακεφαλαιοποίηση όμως δε θα έπρεπε να την κάνουμε μόνοι μας μιας και δεν εκδίδουμε το χρήμα), αγοράζουμε και πιο ακριβά από τις άλλες χώρες τον στρατιωτικό εξοπλισμό (ούτε τη φύλαξη των συνόρων της ΕΕ θα έπρεπε να κάνουμε μόνοι μας…), καθώς και το πετρέλαιο μας το πουλάει μέχρι και η ομόδοξη Ρωσσία πιο ακριβά (είμαστε …άτυχοι και ούτε την ελληνική ΑΟΖ δεν έχουμε ανακηρύξει), αλλά το βασικό είναι ότι εισάγουμε πολύ περισσότερα από ότι εξάγουμε. Και αυτό κάθε χρόνο χειροτερεύει.
Αφού είναι γνωστό ότι το Ευρώ δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για τις χώρες που παράγουν. Για να μπορούν να δίνουν τα προϊόντα τους στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, χωρίς δασμούς. Εμείς που δεν παράγουμε, που σχεδόν μόνο εισάγουμε, τι θέλουμε στην πρώην ΟΝΕ; Στην ένωση αυτή που στην πραγματικότητα δεν είναι οικονομική παρά μόνο νομισματική;
Άρα χρειαζόμαστε οπωσδήποτε εθνικό νόμισμα και φυσικά κρατικό τραπεζικό σύστημα.
Ούτε που με νοιάζει εάν θα έχουμε Δραχμή, Οβολό ή οτιδήποτε άλλο, εθνικό, αδέσμευτο και ανεξάρτητο νόμισμα να είναι, αρκεί. Εθνικό πρέπει να είναι και το τραπεζικό μας σύστημα.
Τέλος, να μην φοβάται κανείς τη χρεοκοπία και τις κερδοσκοπικές πιέσεις. Αυτές μπορούν να τις κάνουν μόνο εφόσον έχουν το νόμισμά μας.
Εμείς γιατί να το δώσουμε; Εννοείται το νέο εθνικό νόμισμα.
Και επίσης, με εθνικό νόμισμα το Κράτος δεν χρεοκοπεί ποτέ, δεν μπορεί να χρεοκοπήσει.
Και δεν πρέπει κανείς να φοβάται το υπέρογκο δημόσιο χρέος μας, αφού υπάρχει το πρόσφατο παράδειγμα της Ισλανδίας (αλλά και του …Μεταξά). Εκεί φαίνεται το πόσο εύκολα ένα χρέος δεν αποπληρώνεται και στη συνέχεια διαγράφεται αυτό από τα διεθνή δικαστήρια, αφού “ο λαός έχει αξία και όχι το χρήμα”.
Εφόσον πρώτα γίνει ένας επίσημος λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους…
Και όλα τα ξεπουλήματα που τα μηδαμινά τους έσοδα πήγαν για το δήθεν χρέος μας (λιμάνια, αεροδρόμια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, νοσοκομεία, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΛΒΟ, κλπ κλπ) θα επιστραφούν στο δημόσιο, όταν αυτοί που τα έκαναν καταδικαστούν για εσχάτη προδοσία, για αυτές τους τις πράξεις.
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
(Αυτός είναι και ο λόγος που επιβάλλεται να κατηγορηθούν για εσχάτη προδοσία όποιοι ψηφίσουν υπέρ της παραχώρησης του ονόματος Μακεδονία σε ξένο κράτος.)
Η εσχάτη προδοσία ισχύει λοιπόν για όλους αυτούς που καταχρέωσαν, αυτούς που ξεπούλησαν και ξεπουλάνε την Ελλάδα. Αναφέρομαι στο δήθεν χρέος μας που το 65% του προέκυψε δήθεν από τις «χρηματοδοτήσεις» των ιδιωτικών τραπεζών μας που διαχειρίζονται Ευρώ. Περίπου 200 δις έδωσαν οι προδότες πρώην πρωθυπουργοί μας Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς (ξεκίνησε με τα 23+5 δις ο Καραμανλής), για τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” των τραπεζών μας και ως “κρατικές εγγυήσεις” τους. Συνεχίζει τα ίδια ο επόμενος …σωτήρας μας ο Τσίπρας και …έπεται ο Κούλης.
Η ποινή για την εσχάτη προδοσία είναι ισόβια φυλάκιση αφού έχει καταργηθεί η θανατική ποινή και η εσχάτη προδοσία ποτέ δεν παραγράφεται, ούτε με το νόμο περί …μη ευθύνης υπουργών του Βαγγέλη Τούρκογλου (νυν Ευάγγελου Βενιζέλου).
Θα εξηγήσω τώρα για ποιο λόγο το χρέος μας είναι …δήθεν, για ποιο λόγο λάβαμε δάνεια ενώ ο κρατικός προϋπολογισμός μας …έβγαινε δεν έβγαινε. Ο Ιταλός Ντ Αλέμα είπε πριν κάτι χρόνια, ότι η Ελλάδα έδωσε προς γαλλικές και γερμανικές τράπεζες περισσότερα από 200 δις για να διασώσει εκείνες τις τράπεζες. https://www.youtube.com/watch?v=w48B5iz8u4Y
Εξάλλου, όλοι ξέρουν ότι με τα μνημόνια μας έδωσαν οι «σύμμαχοι» περίπου 240 δις. Πού πήγαν λοιπόν αυτά τα …240 δις;
Δήθεν στην …μετατροπή του χρέους. Εάν ήταν να πήγαιναν σε κάποια μετατροπή του χρέους, το χρέος αυτό θα παρέμενε σταθερό και δε θα αυξάνονταν.
Ας κάνουμε τώρα μια απλή προσθαφαίρεση αφού δεν κάνουμε έναν επίσημο λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους:
Αρχές του 2009 χρωστούσαμε 290 δις. Πριν εννέα χρόνια το χρέος μας ήταν λοιπόν 290 δις και επειδή ο Καραμανλής είχε δώσει το Δεκέμβιο 2008 (με δανεικά-εγγυήσεις της ΕΕ) στις ιδιωτικές μας τράπεζες που διαχειρίζονται Ευρώ, ως κρατικές εγγυήσεις, 23 δισεκατομμύρια Ευρώ. Επειδή όμως αυτός παραιτήθηκε, οι τράπεζες το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αργότερα το επέστρεψαν.
Δεν τα “χρειάστηκαν” επειδή δεν ήξεραν τι, πως και γιατί αυτός παραιτήθηκε. Και οι ίδιες αυτές τράπεζες δεν επέστρεψαν ποτέ τίποτε άλλο, παρά τα πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια Ευρώ που “χρειάστηκαν” στη συνέχεια.
Το 2010 με τον Παπανδρέου δίναμε για τρία και κάτι χρόνια περίπου 20 δις το χρόνο με μηδενικό επιτόκιο, για τη μείωση του τεράστιου χρέους μας (μια ευγενική …χορηγία της ΕΕ).
Το 2012 κάναμε με τον Παπαδήμο το εγκληματικό PSI όπου όλα μας τα δημόσια ταμεία έδωσαν 58 δις για αυτό το χρέος (χώρια από αυτά που “έδωσαν” οι ιδιώτες).
Σύνολο 290 δις – 23 δις – περίπου 70 δις – 58 δις = λιγότερο από 140 δις
Άρα το Δημόσιο χρέος της χώρας θα έπρεπε μετά το PSI και τη φτωχοποίηση της χώρας, να είναι ούτε 140 δις. Και τα περίπου 20 δις το χρόνο που συνεχίζουμε να δίνουμε και μετά τη λήξη των μηδενικών επιτοκίων, για την εξόφληση των τόκων του χρέους των 340 δις, θα έπρεπε να μειώνουν κανονικά το πραγματικό χρέος των ούτε 140 δις. Και όχι να είναι μόνο οι τόκοι για το δήθεν Δημόσιο χρέος μας των 340 δις. Και άρα αυτό το πραγματικό χρέος μας των ούτε 140 δις θα έπρεπε με τα 20 δις το χρόνο που δίνουμε, να τείνει προς το μηδέν…
Αυτά τα περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια Ευρώ (340 που είναι τώρα το χρέος μας, συν τους τόκους που δίνουμε τα τελευταία χρόνια, μείον ούτε 140 που θα έπρεπε να είναι), περίπου το 65% του Δημοσίου χρέους, τα έδωσαν οι προδότες πρώην πρωθυπουργοί μας Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς, δήθεν για τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” των τραπεζών μας στην ουσία όμως προς Γαλλία και Γερμανία…
Επειδή πολλοί πιστεύουν ότι πράγματι χρηματοδοτήσαμε τις τράπεζές μας, θα εξηγήσω γιατί δεν έπρεπε μόνοι μας να χρηματοδοτήσουμε το τραπεζικό μας σύστημα:
Αυτό που πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε είναι ότι την οποιαδήποτε χρηματοδότηση των τραπεζών (ανακεφαλαιοποιήσεις και κρατικές εγγυήσεις) την αναλαμβάνει η χώρα από μόνη της, μόνο εφόσον έχει εθνικό νόμισμα που το εκδίδει η ίδια. Και μόνο τότε. Και μόνο επειδή εκδίδει μόνη της το χρήμα.
Και ακριβώς επειδή η χώρα εκδίδει μόνη της το χρήμα.
Αυτό γίνεται ανέκαθεν, από τη δημιουργία του χρήματος και του τραπεζικού συστήματος.
Στην Ελλάδα, επειδή ακριβώς έχουμε Ευρώ, τη χρηματοδότηση των τραπεζών θα έπρεπε να την αναλάβει η ΕΚΤ που εκδίδει το Ευρώ, αφού αυτή εκδίδει το χρήμα.
Θα έπρεπε…
Δεν μπορεί η ΕΚΤ να συμμετέχει μόνο στα κέρδη και τη χασούρα να την αναλαμβάνει μόνο του το κάθε κράτος.
Και προσέξτε, γράφω ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να αναλάβει τη χρηματοδότηση όλων των τραπεζών.
Θα το εξηγήσω και αυτό λοιπόν:
Καταρχάς είμαι σίγουρος ότι οι ελληνικές τράπεζες δε χρειάζονταν περισσότερο χρήμα ακόμα και από το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας, ακόμα και από τις συνολικές καταθέσεις μας, τόσο σύντομα για …χρηματοδότηση. Άρα όλο αυτό με το «χρέος» μας είναι κόλπο των διεθνών τοκογλύφων, με συνεργάτες το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα, για να μας αρπάξουν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας.
Στη συνέχεια θα αναφέρω πως όταν παλαιότερα επί δραχμής χρειάζονταν χρηματοδότηση η …Τράπεζα Κρήτης, έκανε τον έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδος και στη συνέχεια η Ελλάδα χρηματοδοτούσε. Ολόκληρη η Ελλάδα και όχι η …Κρήτη. Που σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να ελέγξει εάν πραγματικά κάποια τράπεζα χρειάζονταν τόσο χρήμα για …ανακεφαλαιοποίηση και μετά ολόκληρη η ΕΕ να χρηματοδοτούσε. Και αναφέρομαι σε όλες τις τράπεζες της ΕΕ που διαχειρίζονται Ευρώ. Η ΕΕ θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει όλες τις τράπεζες της Ευρώπης και άρα όλες οι χώρες να συμμετείχαν, ανάλογα όμως με την οικονομική δυνατότητα της κάθε χώρας.
Τέλος, θα αποδείξω γιατί όλοι οι πολιτικοί μας είναι …γερμανοπροσκυνημένοι:
Ο Κούστε Ρόϊτερ (αυτός που κρατούσε τα μαύρα ταμεία της Siemens) κατέθεσε το 2005 στην εισαγγελέα του Μονάχου, ότι η Siemens Ελλάς έδινε μίζες στα τρία μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.
Το 25% του ετήσιου τζίρου της, με την αναλογία 3/2/1. Τον οποίο τώρα κανείς δε τον ψάχνει, για να τα καταθέσει αυτά και στην ελληνική Δικαιοσύνη.
Ούτε καν ο …αδιάβλητος σύριζα δεν έχει εκδώσει διεθνές ένταλμα σύλληψης.
Και όχι για άλλο λόγο, θα έπρεπε να τον διώκει αφού οι μίζες είναι παράνομες και τιμωρούνται με φυλάκιση.
Εφόσον μάλιστα πρόκειται για δημόσια παραδοχή του βοηθού του Χριστοφοράκου στη γερμανική Δικαιοσύνη.
Όπως κάνουν όλες οι γερμανικές εταιρίες, πουλάνε στην Ελλάδα κατά 25% πιο ακριβά από ότι πουλάνε σε άλλες …πολιτισμένες χώρες. Και αυτό το 25% υπάρχει η φήμη ότι το καταθέτουν σε διεθνείς τραπεζικούς λογαριασμούς των ελληνικών πολιτικών κομμάτων (αλλά και των εισαγωγέων, για να μη …μιλήσουν).
Άρα αυτές τις μίζες (αν υπάρχουν) τις πληρώνουμε εσύ και εγώ…
Τις κατηγορίες μου μπορεί να τις ελέγξει εύκολα όποιος δεν έχει στη διάθεσή του τα τιμολόγια αγοράς, όταν συγκρίνει τις τιμές πώλησης στα σούπερ μάρκετ της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας με τις τιμές πώλησης στην Ελλάδα.
Όταν ένα Gel ξυρίσματος NIVEA πωλείται στη Γερμανία 1,80Ευρώ, στο Βέλγιο και στην Ολλανδία 2,00Ευρώ, στη Γαλλία 2,20Ευρώ, στην Ισπανία και στην Ιταλία 2,50 Ευρώ, δεν μπορεί στην Ελλάδα να πωλείται 3,50Ευρώ. Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν.
Ας ελέγξουν αυτοί που μπορούν, τουλάχιστον τις τιμές στις οποίες αγοράζει ο Έλληνας εισαγωγέας το προϊόν αυτό. Γιατί αυτές που αναγράφουν στα τιμολόγια είναι τόσο διαφορετικές από τις τιμές που αγοράζουν όλοι οι άλλοι λαοί;
Αυτό που περιγράφω (η πολύ πιο ακριβή …αγορά) είχε μια …λογική κάποτε. Όταν υπήρχε ο νόμος πως ο Έλληνας εισαγωγέας πρέπει να βγάζει μόνο μέχρι 12% κέρδος από τις εισαγωγές που κάνει.
Είχε μια λογική για τους Έλληνες εισαγωγείς, για να δείχνουν μεγαλύτερο ζήλο στην προώθηση γερμανικών προϊόντων και για τους Γερμανούς κατασκευαστές, για να πουλάνε περισσότερο.
Όχι όμως τώρα. Τώρα παρέμεινε ως μια πρακτική της Γερμανίας για να έχει στο χέρι το πολιτικό μας σύστημα.
Και γίνεται με όλα τα γερμανικά εμπορεύματα. Κάθε χρόνο, εδώ και χρόνια, εισάγουμε από Γερμανία προϊόντα μερικών δις το χρόνο.
Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε σε τι ποσό αναφέρομαι, όταν μιλάω για το 25%.
Άρα, ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο. Με αυτό τον τρόπο οι Γερμανοί …κρατάνε όλους τους πολιτικούς μας και εμείς ακολουθούμε τις εντολές της Μέρκελ…
Δήθεν φοβόμαστε ότι θα μας βγάλουν από το Ευρώ.-
Και αφού αναφέρθηκα στην Ισλανδία, όλοι μας πρέπει να γνωρίζουμε ότι και στην Ισλανδία ξεκίνησαν να κάνουν ακριβώς το ίδιο κόλπο, παρόλο που δεν είναι καν στην ΕΕ και φυσικά δεν έχει Ευρώ. Χρωστούσε η χώρα πολλά δισεκατομμύρια για τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” των τραπεζών της. Αναλογικά με τον πληθυσμό της χρωστούσε περισσότερα ακόμα και από ότι το δικό μας “χρέος” και οι ιδιωτικές της τράπεζες ήθελαν και άλλα. “Χρειάζονταν” να κάνουν και άλλη …ανακεφαλαιοποίηση.
Παρόλο λοιπόν που το δέχτηκαν όλοι οι πολιτικοί της και το ψήφισαν όλα της τα κόμματα στη βουλή, αρνήθηκε ο πρόεδρος της Ισλανδίας να δώσουν και άλλα χρήματα, αρνήθηκε να δανειστεί η Ισλανδία και άλλα χρήματα για τις τράπεζές της.
Ο πρόεδρος της Ισλανδίας (κύριος Γκρίμσον) έκανε το μόνο που μπορούσε να κάνει βάσει Ισλανδικού συντάγματος. Αρνήθηκε να υπογράψει για να πάρουν επιπλέον δάνεια και να ανακεφαλαιοποιήσουν ξανά τις τράπεζές τους και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα.
Το ίδιο που θα μπορούσε να κάνει και ο δικός μας πρόεδρος της δημοκρατίας.
Στο δημοψήφισμα αυτό, το 93% του λαού της Ισλανδίας αρνήθηκε να ξεχρεώσει τις τράπεζες εις βάρος του, αρνήθηκαν να πληρώσουν οι ίδιοι οι πολίτες τα χρέη των τραπεζών. Το 93% των Ισλανδών. Αυτό σε ποιο ΜΜΕ μας το άκουσε κανείς; Οι τράπεζες χρεοκόπησαν και οι τραπεζίτες κλείστηκαν στη φυλακή για τα χρέη αυτά. Στα ευρωπαϊκά δικαστήρια που έγιναν πρόσφατα και την πήγαν Αγγλία και Ολλανδία για τα χρέη της, δικαιώθηκε οριστικά η Ισλανδία και τώρα δε χρωστάει σε κανέναν.
Θα …μακρυγορήσω λίγο ακόμα: Ότι και αν ψηφίσουν οι βολευτές μας δεν έχει καμία σημασία. Καμία απολύτως σημασία.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα μας και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, όλα μα όλα είναι προσωρινά.
Θέλουν βέβαια αυτοί που μας …σώζουν, να αλλάξουν το Σύνταγμα μας μπας και τη γλυτώσουν, αλλά οι ώρες τους είναι μετρημένες.
Αυτό που επιβάλλεται να γίνει (με μια Ελληνική, πατριωτική μας κυβέρνηση), είναι να κατηγορηθούν και να καταδικαστούν όλοι οι προδότες που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια, για εθνική προδοσία, για εσχάτη προδοσία.
Τα παραπάνω φαινομενικά άσχετα, τα έγραψα για να συνδέσω την περίπτωση μας με την περίπτωση της Ισλανδίας.
Όσοι …έγκριτοι δημοσιοκάφροι μας αναφέρονται στη σύγκριση Ελλάδας και Ισλανδίας, λένε ότι η Ισλανδία είναι διαφορετική περίπτωση αφού εκεί το χρέος ήταν τραπεζικό ενώ σε εμάς είναι κρατικό.
Ας σκεφτούμε λοιπόν:
Πριν κάποιοι προδότες (οι πράξεις τους υπόκεινται στην εσχάτη προδοσία) μετατρέψουν το χρέος μας σε κρατικό, δηλαδή προς τα κράτη της ΕΕ, μήπως χρωστούσαμε σε τράπεζες;
Και μήπως τα χρήματα που τάχα χρειάστηκαν οι τράπεζες μας για …ανακεφαλαιοποίηση, πήγαν για να διασώσουν γαλλικές και γερμανικές τράπεζες; Το είπε πρόσφατα ο Βαρουφάκης (μόνο που δεν το έλεγε όταν ήταν υπουργός οικονομικών) και πολύ πιο πριν το είχε πει ο Ιταλός Ντ Αλέμα.
Και τέλος, θα πρέπει να μας κυβερνήσουν άλλοι, αφού δε θα μας βγάλουν από τα σκατά αυτοί που μας έριξαν μέσα.
Αυτούς που μας κυβερνάνε όμως εμείς τους εκλέγουμε…
ΥΓ. Ο Γερμανός που κατηγορήθηκε από τη διοίκηση της Siemens για τα χρήματα που ξόδεψε η Siemens Ελλάς και απολογήθηκε το 2005 στην εισαγγελέα του Μονάχου ότι η Siemens Ελλάς έδινε μίζες στα τρία μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, το 25% του ετήσιου τζίρου της, με την αναλογία 3/2/1, ονομάζεται Jörg Michael Kutschenreuter.